ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 6585/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ: 10ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αντιγόνη Κόστιζα, Εφέτη, που όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διοικήσεως του Εφετείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Ελένη Δουφέκα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 13 Ιανουάριου 2022 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ- ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία ………..που εδρεύει στην Αθήνα,...……..αριθ..... Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία μαζί με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, Ιωάννη Δαρούδη με ΑΦΜ …….δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά ο τελευταίος εξ αυτών, προκατέθεσε τις έγγραφες προτάσεις της εντολέως του, και το υπ`αριθμ. No: .....γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣ ΑΘΗΝΩΝ.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ- ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) .........κατοίκου Λαμίας Φθιώτιδας, οδός...…..ΑΦΜ...….. 2) ……... κατοίκου ομοίως ως άνω...…...Δ.Ο.Υ. ....), 3) .........., κατοίκου ομοίως ως άνω, ........ (ΑΦΜ ........ Δ.Ο.Υ. .......), 4) .........κατοίκου Λαμίας Φθιώτιδας, συνοικισμός ......... Λαμίας ......Δ.Ο.Υ.....), 5) ........, κατοίκου ......... Φωκίδος (ΑΦΜ......../Δ.Ο.Υ. .......), 6) ..........κατοίκου Λαμίας Φθιώτιδας, ......... Ν. Μαγνησίας (ΑΦΜ.........και ...7) ..........κατοίκου ομοίως Λαμίας Φθιώτιδας, ......... Ν. Μαγνησίας (ΑΦΜ .......... οι οποίοι μαζί με τις πληρεξούσιες δικηγόρους τους, Φανουρία- Αφροδίτη Καραϊσκου με ΑΦΜ ........- Δ.Ο.Υ. ......., δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά οι τελευταίες εξ αυτών, προκατέθεσαν τις έγγραφες προτάσεις των εντολέων τους την από 12-1-2022 δήλωσή τους κατά τα άρθρα 524 παρ.1 και 242 παρ.2 του ΚΠολΔ, και τα υπ`αριθμ. Νο: ........και γραμμάτια προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣ ΑΘΗΝΩΝ.
Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι- εκκαλούντες, με την από 18-12-2020 αγωγή τους προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει κατατεθεί με αριθμό ....../2020, ζήτησαν να γίνει δεκτά όσα αναφέρονται σ`αυτήν.
Στη συνέχεια το Δικαστήριο εκείνο, εξέδωσε την υπ` αριθμ. 1037/2021 οριστική του απόφαση, με την οποία δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή, προσέβαλαν οι εκκαλούντες, με τις από 19-10-2021 και 5-8-2021 αντίθετες εφέσεις τους προς το Δικαστήριο τούτο, που έχουν κατατεθεί με αριθμούς …….../2021 και ……./2021.
Ήδη η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά του πινακίου και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι, ……...και Φανουρία- Αφροδίτη Καραϊσκου κατέθεσαν εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους και παραστάθηκαν στο ακροατήριο με δηλώσεις τους κατά τα άρθρα 524 παρ.1 και 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος Ιωάννης Δαρούδης αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου νόμιμα φέρονται προς συζήτηση 1) η από 19/10/2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου...….../2021) έφεση των εκκαλούντων ………...και 2) η από 5/8/2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……….../2021) έφεση της εκκαλούσας ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία ………..Αμφότερες οι ανωτέρω εφέσεις στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και δικάζονται κατά την ίδια διαδικασία μεταξύ των ίδιων διαδίκων και ως εκ τούτου πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της προδήλου μεταξύ τους συνάφειας αλλά και προς οικονομία της δίκης και χρήματος των διαδίκων (άρθρα 246 και 524 παρ. 1 ΚΠολΔ). Αμφότερες οι άνω εφέσεις κατά της με αριθμό 1037/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που δίκασε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών του άρθρου 614 ΚΠολΔ έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα προ πάσης επιδόσεως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 498, 511, 513 παρ. 1 β, 516 παρ. 2, 517 και 518 παρ.2 του ΚΠολΔ) καθόσον η εκκαλουμένη απόφαση εκδόθηκε στις 2/8/2021 και οι ένδικες εφέσεις ασκήθηκαν στις 3/11/2021 και στις 23/08/2021 αντιστοίχως. Επιπλέον, για το παραδεκτό των ανωτέρω εφέσεων έχουν κατατεθεί τα προσήκοντα παράβολα κατ` άρθρα 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ (βλ. τα με αριθμούς …….../2021 και ……... e-Παράβολα αντιστοίχως). Πρέπει, συνεπώς, να γίνουν αμφότερες οι ανωτέρω εφέσεις τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρο 533 του ΚΠολΔ).
Με την από 18/12/2020 αγωγή τους οι ενάγοντες .............κ.λ.π., όπως το περιεχόμενο αυτής διορθώθηκε παραδεκτός με τις έγγραφες προτάσεις τους, εκθέτουν ότι τυγχάνουν οι πρώτος και δεύτερη εξ αυτών, γονείς, οι τρίτος, τέταρτη και Πέμπτη εξ αυτών αμφιθαλείς αδελφοί και οι έκτος και έβδομη εξ αυτών ετεροθαλείς αδελφοί του...…...και της ……….Οτι στις 25/10/2020 ……….οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …….. ΙΧΦ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες από την κυκλοφορία του στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία προκάλεσε από αποκλειστική του υπαιτιότητα τον θανάσιμο τραυματισμό του ανωτέρω συγγενούς τους που οδηγούσε τη με αριθμό κυκλοφορίας .........δίκυκλη μοτοσικλέτα, κατά το τροχαίο ατύχημα που έλαβε χώρα υπό τις συνθήκες που περιγράφουν στο αγωγικό δικόγραφο. Με το ιστορικό αυτό, κατόπιν περιορισμού του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό και παραίτησης από το παρεπόμενο αίτημα περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής με προφορική δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου που καταχωρήθηκε στα πρακτικά της συζητήσεως, ζητούν να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία οφείλει να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 255.493.20 ευρώ ως αποζημίωση για την θετική του ζημία και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστη, στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 250.000 ευρώ, σε έκαστο τρίτου, τέταρτης και πέμπτης εξ αυτών το ποσό των 150.000 ευρώ και σε έκαστο έκτο και έβδομης εξ αυτών το ποσό των 100.000 ευρώ ως χρηματική τους ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής καθώς και να καταδικαστεί η εναγόμενη στα δικαστικά τους έξοδα.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 1037/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ως κατ` ουσίαν βάσιμη και αναγνωρίστηκε ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 40.493,20 ευρώ, στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 35.000 ευρώ, σε έκαστο των τρίτου, τέταρτης και πέμπτης των εναγόντων το ποσό των 25.000 ευρώ και σε έκαστο των έκτου και έβδομης των εναγόντων το ποσό των 20.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση τούτων. Τέλος, καταδικάστηκε η εναγόμενη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, ύψους 5.800 ευρώ.
Κατά της ανωτέρω απόφασης παραπονούνται οι εκκαλούντες αμφότερων των εφέσεων για τους λόγους που διαλαμβάνονται στα δικόγραφα αυτών και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου καθώς και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν οι μεν εκκαλούντες ………...κ.λ.π. να εξαφανιστεί άλλως να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η από 12/12/2020 αγωγή τους, η δε εκκαλούσα ………. ζητεί να εξαφανιστεί άλλως να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, ώστε να απορριφθεί στο σύνολο της η ανωτέρω αγωγή καθώς και να καταδικαστεί έκαστη εφεσίβλητη πλευρά στα δικαστικά έξοδα εκάστου εκκαλούντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
II. Από την διάταξη του άρθρου 932ΑΚ προκύπτει ότι σκοπός της διάταξης είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη ή ψυχική οδύνη, λόγω της αδικοπραξίας. Η επί θανατώσεως προσώπου παρεχόμενη στην οικογένεια του θανόντος λόγω ψυχικής οδύνης, αποτελεί μορφή της ηθικής βλάβης και έχει ως αιτιολογία μεν τον ψυχικό πόνο που δοκιμάζουν οι με τον θανόντα στενά συνδεόμενοι συγγενείς αυτού, ως σκοπό δε την κατά το δυνατόν ηθική παρηγοριά και ψυχική ανακούφιση αυτών χωρίς από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της αποζημίωσης για ψυχική οδύνη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα (ΑΠ 367/2020 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Έτσι, η λόγω ψυχικής οδύνης χρηματική ικανοποίηση δεν αποτελεί μέσο για τον πλουτισμό των συγγενών του θανόντος, αλλά βοήθημα αυτών, το οποίο δεν πρέπει με ακραίες εκτιμήσεις, να καταλήγει σε εξουθένωση του ενός μέρους και αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του άλλου, διότι τούτο υπερακοντίζει τον σκοπό που επιδίωξε ο νομοθέτης, ήτοι την αποκατάσταση της τρωθείσας δια της αδικοπραξίας κοινωνικής ειρήνης (ΑΠ 132/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Με βάση τον σκοπό αυτό αντλούνται στη συνέχεια, ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του «ευλόγου» εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι κυρίως: το είδος και η βαρύτητα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων και κυρίως του παθόντος εξαιρουμένης της οικονομικής κατάστασης του ασφαλιστή, του οποίου η θέση είναι εγγυητική και δεν επαυξάνει την οικονομική δυνατότητα του υπόχρεου, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στον βαθμό που επηρεάζει την ένταση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος, η ηλικία αυτού και των οικείων του, η συμβίωση ή μη των εναγόντων με τον θανόντα, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Ειδικότερα το κατ’ άρθρο 300ΑΚ συντρέχον πταίσμα του θανόντος είτε στην πρόκληση του ατυχήματος, είτε στην πρόκληση και την έκταση του θανάσιμου τραυματισμού του λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο ως προσδιοριστικός παράγοντας για τον καθορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης των οικείων του θανόντος και συνεκτιμάται με τα άλλα προσδιοριστικά του ύψους αυτής στοιχεία, επιδρώντας μειωτικά στο ύψος αυτό (ΑΠ 448/2017, ΑΠ 747/2017, ΑΠ 469/2017, ΑΠ 90/2017, ΑΠ 421/2012, ΑΠ 1158/2012, Εφ Πειρ 9/2021 ΝΟΜΟΣ). Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν τον Δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932ΑΑΚ εύλογη κρίση του (όχι κατά τις υποκειμενικές του ανέλεγκτες αντιλήψεις) αλλά κατ’ εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης, αν έθετε ο ίδιος τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην ατομική περίπτωση. Συνεπάγεται δε το αντικειμενικό αυτό μέτρο από τον ανωτέρω σκοπό του άρθρου 932 ΑΚ και, μέσω αυτού, από την όλη κλίμακα των υπερκειμένων σκοπών του συστήματος αποζημίωσης λόγω αδικοπραξίας του ΑΚ. Η κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται (καταρχήν αναιρετικώς ανέλεγκτα), με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλλεται όμως, σε κάθε περίπτωση να τηρείται κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού η αρχή της αναλογικότητας ως γενική νομική αρχή και δη αυξημένης τυπικής ισχύος (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του ισχύοντος Συντάγματος), με την έννοια ότι η σχετική κρίση του Δικαστηρίου, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα όρια, όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή περί δικαίου συνείδηση σε ορισμένο τόπο και χρόνο που αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των Δικαστηρίων. Και τούτο, διότι μία απόφαση, με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή ένα υπέρμετρα μεγάλο ποσό ως δήθεν εύλογο κατά την ελεύθερη κρίση του Δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά τον παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στην δεύτερη (όσον αφορά τον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το Δικαστήριο επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ των ιδιωτών πρέπει, όπως προαναφέρθηκε να τηρεί μία δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, έτσι, η έννοια της αναλογικότητας είναι έννοια αυστηρότερη του «εύλογου» και συνακόλουθα το «εύλογο» εμπεριέχεται αναγκαίως στο «ανάλογο». Άλλωστε την αρχή αυτή υπό την προεκτεθείσα έννοια, εκφράζει και η υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, υπό την έννοια ότι πρέπει να υπάρχει μία ανεκτή σχέση αναλογικότητας μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού που επιδιώκει κάθε μέτρο, το οποίο αποστερεί ένα άτομο από θεμελιακό δικαίωμα του, όπως η ιδιοκτησία του (ΑΠ 1466/2018 ΕλλΔνη 2021.386. ΟλΑΠ 10/2017, ΟλΑΠ 9/2015 όλες δημοσιευμένες στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
III. Επιπροσθέτως, το άρθρο 346ΑΚ, το οποίο όριζε ότι «ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και αν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους, αφότου επιδόθηκε η αγωγή για το ληξιπρόθεσμο χρέος» αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 4055/2012, που ισχύει, κατά το άρθρο 113 του νόμου αυτού από τις 2/4/2012 κατά το οποίο: «Ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής και αν δεν είναι υπερήμερος οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή τη δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει, εάν πριν από τη συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβαστεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής αντιστοίχως. Με αίτημα του εναγομένου το δικαστήριο δύναται κατ` εξαίρεση εκτιμώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση με το νόμιμο ή συμβατικό τόκο υπερημερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ’ εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόμενες χρηματικές απαιτήσεις. Από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηματικής οφειλής ή απορρίπτει ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρεις (3) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της οριστικής απόφασης». Σύμφωνα με τη νέα αυτή ρύθμιση αυξάνεται το ποσοστό των τόκων επιδικίας, προκειμένου να περιοριστούν η φιλοδικία και η άσκοπη απασχόληση των δικαστηρίων από δικαστικούς αγώνες που δεν έχουν ουσία ενώ ενθαρρύνεται να επιβραβεύεται άμεσα ο οφειλέτης που μεταξύ των άλλων, πριν από την συζήτηση της αγωγής αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβαστεί εξωδίκως. Αν μάλιστα εμμένει να αντιδικεί, μολονότι ηττήθηκε πρωτοδίκως, διακινδυνεύει περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου επιδικίας, γι’ αυτό και εδώ ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται άμεσα ο διάδικος που ηττήθηκε, αν αποδεχθεί την οριστική απόφαση και τερματίσει την αντιδικία. Η εξαίρεση που προβλέπεται επιτρέπει στον δικαστή να σταθμίσει εκείνες τις περιπτώσεις που ο εναγόμενος ευλόγως αντιδικεί, επειδή πρόκειται για απαίτηση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης (πχ ηθική βλάβη) ή επειδή προβάλλει ένσταση συμψηφισμού (βλ. αιτιολογική έκθεση Ν. 4055/2012). Έτσι, ο νόμιμος τόκος μετά την επίδοση της αγωγής, είναι πλέον ο (αυξημένος) τόκος επιδικίας. Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται ρητή μνεία γι’ αυτό στη δικαστική απόφαση, ενώ, αντίθετα, απαιτείται ρητή αναφορά σ` αυτήν όταν το δικαστήριο κατ’ εξαίρεση επιδικάζει την απαίτηση με το νόμιμο ή το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας (ΑΠ 1207/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2033/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω η επιδίκαση του τόκου υπερημερίας, κατά την σαφή πρόθεση του νομοθέτη, πρέπει να γίνεται μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης χρηματικής απαίτησης ευλόγως αντιδικεί, δεδομένου ότι μοναδικό κριτήριο για την εξαίρεση από την επιδίκαση τόκου επιδικίας είναι το εύλογο ή όχι της αντιδικίας, (ΑΠ 553/2019, ΑΠ 1207/2017 ΝΟΜΟΣ, Μον. Εφ. Λαρ. 200/2021 αδημοσ.)
IV. Στην προκειμένη περίπτωση από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων του μάρτυρα των εναγόντων και του μάρτυρα της εναγόμενης που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης καθώς και όλων των εγγράφων ανεξαιρέτως που νομότυπα προσκομίζουν οι διάδικοι μετ’ επικλήσεως, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά. Στη Λαμία Ν. Φθιώτιδας, στις 25/10/2020, ημέρα Κυριακή, περί ώρα 15.45 ………….. οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ……. ΙΧΦ αυτοκίνητο, τύπου ........., 2.446 κ.ε, έμφορτο με δέκα τελάρα περιέχοντα φρούτα και πέντε τσιμεντόλιθους, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες από την κυκλοφορία του στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, εκινείτο επί της ............ με κατεύθυνση από Ανατολή προς Δύση προσεγγίζοντας την κάθετη συμβολή της με την οδό ..........., όπου υφίσταται δύο πινακίδες με την ένδειξη Ρ-2 (STOP) στην πορεία του. Την ίδια χρονική στιγμή ..............γεννηθείς την 7/4/1978, οδηγώντας την με αριθμό κυκλοφορίας .........δίκυκλη μοτοσικλέτα, τύπου........., 565Κ.Ε., εκινείτο επί της οδού ........ με κατεύθυνση προς την έξοδο της πόλης της Λαμίας, προσεγγίζοντας την συμβολή της με την ......... - από δεξιά σε σχέση με την πορεία του προαναφερόμενου ΙΧΦ αυτοκινήτου. Στο σημείο αυτό η ........είναι διπλής κατεύθυνσης με πλάτος οδοστρώματος 7,80 μέτρων σε κάθε ρεύμα κυκλοφορίας, το οποίο στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Δύση όπου εκινείτο το ως άνω ΙΧΦ. διαπλατύνεται σε 15,60 μέτρα πριν την συμβολή με την οδό ........ λόγω της δεξιάς κλίσης του πεζοδρομίου, με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, διαχωριστική νησίδα στο μέσον του οδοστρώματος που διακόπτεται στη συμβολή των οδών ευθεία και οριζόντια. Η οδός ....... είναι διπλής κατεύθυνσης, με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και πλάτος οδοστρώματος 11,80μέτρων, ευθεία και οριζόντια. Στην κάθετη συμβολή της οδού υπάρχουν δύο πινακίδες με την ένδειξη Ρ-2 (STOP) επί της ......... οι οποίες έχουν απόσταση μεταξύ τους περί τα 20 μέτρα, πινακίδα με την ένδειξη Κ-16 (κίνδυνος λόγω συχνής διέλευσης παιδιών) επί αμφοτέρων των οδών σε απόσταση περίπου 100 μέτρων πριν την κάθετη συμβολή των οδών και διάβαση πεζών σε απόσταση περίπου 50 μέτρων επί της οδού ....... πριν την κάθετη συμβολή των οδών, ενώ δεν υφίστανται σηματοδότες. Κατά τον επίδικο χρόνον υπήρχε συνήθης κυκλοφορία οχημάτων επί των οδών και απεριόριστη ορατότητα των οδηγών, ανώτατον δε όριο ταχύτητας ήταν 50χλμ/ώρα ως κατοικημένη περιοχή. Ο οδηγός της με αριθμό κυκλοφορίας .........δίκυκλης μοτοσικλέτας κινούμενος στο μέσον περίπου του ρεύματος κυκλοφορίας της οδού …….. και με ταχύτητα περίπου 70χλμ/ώρα επιχείρησε με αμείωτη ταχύτητα να διασχίσει κάθετα τη συμβολή των οδών και να συνεχίσει την πορεία του επί της οδού ……. προς την έξοδο της πόλης. Την ίδια χρονική στιγμή ο οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας ………. ΙΧΦ αυτοκινήτου, κινούμενος στο δεξιό τμήμα του ρεύματος κυκλοφορίας της ……... και με ταχύτητα περίπου 60-65 χλμ/ώρα, φθάνοντας στην διασταύρωση δεν ακινητοποίησε το όχημά του ενόψει των άνω δύο πινακίδων SΤΟΡ, προκειμένου να ελέγξει την κυκλοφορία των οχημάτων επί της οδού ........ ώστε να παραχωρήσει σε αυτά την προτεραιότητα ως όφειλε, αλλά επιχείρησε με αμείωτη ταχύτητα να διασχίσει κάθετα τη συμβολή των οδών και να συνεχίσει την πορεία του επί της ……... προς ........ Αποτέλεσμα των ανωτέρω ήταν ο οδηγός του ΙΧΦ αυτοκινήτου, αφού διέσχισε το ρεύμα κυκλοφορίας της οδού .......... προς την πόλη και πριν προλάβει να διασχίσει το ρεύμα κυκλοφορίας της ίδιας οδού προς την έξοδο της πόλης, να παρεμβληθεί αιφνιδίως στην πορεία της κανονικά κινούμενης δίκυκλης μοτοσικλέτας και το εμπρόσθιο τμήμα της μοτοσικλέτας να προσκρούσει επί του πλάγιου εμπρόσθιου δεξιού μέρους του ΙΧΦ αυτοκινήτου -στο ύψος του εμπρόσθιου δεξιού τροχού του, με το σημείο σύγκρουσης να βρίσκεται επί του δεξιού τμήματος του ρεύματος κυκλοφορίας της οδού ......... προς την έξοδο της πόλης, στο ύψος περίπου της συμβολής των οδών. Συνεπεία της πρόσκρουσης, το ΙΧΦ αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του διαγώνια προς τα αριστερά, σε σχέση με την αρχική πορεία του και ακινητοποιήθηκε σε απόσταση 11,60 μέτρων από το σημείο της σύγκρουσης, ενώ ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας εκτινάχθηκε διαγώνια προς τα δεξιά, σε σχέση με την αρχική του πορεία, σε απόσταση 13,50 μέτρων και επέπεσε με το κεφάλι του επί του οδοστρώματος. Η μοτοσικλέτα εξετράπη της πορείας της προς τα δεξιά και ακινητοποιήθηκε σε απόσταση λίγων μέτρων χωρίς να αφήσει χαραγές επί του οδοστρώματος. Περί των ανωτέρω σαφής και πειστική κρίνεται η ένορκη κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα …….. που λήφθηκε στο πλαίσιο της διενεργηθείσας προανάκρισης, ο οποίος παρευρισκόμενος τυχαία στην περιοχή και χωρίς να τυγχάνει γνωστός είτε και φίλος αμφότερων των εμπλεκομένων οδηγών, κατέθεσε κατηγορηματικά ότι ο οδηγός του ΙΧΦ δεν σταμάτησε καθόλου στην διασταύρωση. Η ταχύτητα του ΙΧΦ υπολογίζεται σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας στα 60-65χλμ/ώρα, από το γεγονός ότι ακινητοποιήθηκε σε απόσταση 11,60 μέτρων, όπως προκύπτει από το πρόχειρο σχεδιάγραμμα οδικού τροχαίου ατυχήματος που συνέταξε στις 25/10/2020 ο Αρχιφύλακας της Τροχαίας Λαμίας ......... Η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ισχυρίζεται ότι στην πορεία της μοτοσικλέτας πριν από τη διασταύρωση υπήρχε φωτεινός σηματοδότης με διπλό κίτρινο φως κυκλικής μορφής, που αναβόσβηνε, πλην όμως ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται απορριπτέος ως κατ` ουσίαν αβάσιμος, διότι από την από 25/10/2020 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος του τμήματος τροχαίας Λαμίας του Αρχιφύλακα ........... από το προαναφερόμενο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας Λαμίας σε συνδυασμό και με την υπ` αριθμ. πρωτ. ......../18-5-2021 βεβαίωση του Δήμου Λαμιέων προκύπτει ότι στην πορεία της μοτοσικλέτας δεν υπήρχε φωτεινός σηματοδότης. Η ανυπαρξία του εν λόγω σηματοδότη επιβεβαιώνεται πλήρως και από τις προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως από τους ενάγοντες φωτογραφίες της ένδικης διασταύρωσης όπου εμφαίνεται ότι υφίσταται μόνον πινακίδα περιορισμού της ταχύτητας στα 50χλμ/ώρα και πινακίδα συχνής διέλευσης μαθητών. Το γεγονός ότι ο οδηγός της μοτοσικλέτας εκινείτο με ταχύτητα περί τα 70χλμ/ώρα κρίνεται σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής από τα ακόλουθα: 1ον Το ΙΧΦ εισήλθε στην άνω διασταύρωση, διέσχισε κάθετα ολόκληρο το προς το κέντρο της πόλης ρεύμα πορείας της οδού ......... πλάτους 11,80 μέτρων ήτοι 5,90 μέτρων ανά ρεύμα κατεύθυνσης, πέρασε το μέσον του κόμβου και εισήλθε κάθετα στο προς την έξοδο της πόλης ρεύμα της οδού αυτής ενώ δε διέσχιζε το ρεύμα αυτό και πλησίαζε στην έξοδο του κόμβου με ταχύτητα περί τα 60 με 65 χλμ/ώρα, προσέκρουσε στη δεξιά πλευρά αυτού, στο ύψος του εμπρόσθιου δεξιού τροχού, η μοτοσικλέτα που οδηγούσε...……… Εάν ο τελευταίος εκινείτο με ταχύτητα 50χλμ/ώρα, όπως ισχυρίζονται οι ενάγοντες, θα είχε αντιληφθεί εγκαίρως την πορεία του άνω ΙΧΦ που οδηγούσε ……...και θα είχε εγκαίρως τροχοπεδήσει το όχημα του είτε και θα είχε κάνει ικανό αποφευκτικό ελιγμό. Από το προαναφερόμενο όμως σχεδιάγραμμα καθώς και από την ανωτέρω έκθεση αυτοψίας προκύπτει αφενός ότι δεν υπάρχουν ίχνη τροχοπεδήσεως επί του οδοστρώματος και αφετέρου ότι αμφότερα τα εμπλεκόμενα οχήματα δεν διαθέτουν σύστημα ΑΒS εξαιτίας του οποίου ενδεχομένως δικαιολογείται η απουσία ιχνών τροχοπεδήσεως. Συνεπώς κρίνεται ότι ……...δεν αντελήφθη εγκαίρως παρόλο που μπορούσε λόγω της θέσεως κινήσεως αμφοτέρων των οχημάτων και της απεριόριστης ορατότητας επί της άνω διασταυρώσεως την κίνηση του ΙΧΦ, με αποτέλεσμα να μην τροχοπεδήσει το όχημα του. Τούτο δε οφείλεται στην αυξημένη ταχύτητα των 70χλμ/ώρα, δεδομένου ότι το ΙΧΦ εκινείτο με ταχύτητα 60-65χλμ/ώρα. Με τα δεδομένα αυτά, το ένδικο ατύχημα οφείλεται στην συγκλίνουσα (αμέλεια) υπαιτιότητα αμφότερων των εμπλεκόμενων οδηγών. Ειδικότερα ο οδηγός του ΙΧΦ ευθύνεται σε ποσοστό 80% διότι από έλλειψη της προσοχής που μπορούσε και όφειλε να επιδείξει ως μέσος συνετός οδηγός ενόψει των συγκεκριμένων περιστάσεων (κίνηση σε κατοικημένη περιοχή, συνήθης κυκλοφορία οχημάτων, πινακίδα Ρ-2 στην πορεία του), δεν ακινητοποίησε το όχημα του ενώπιον της πινακίδος SΤΟΡ, ούτε έλεγξε εάν μπορούσε να διασχίσει με ασφάλεια την διασταύρωση παραχωρώντας την προτεραιότητα στα κινούμενα οχήματα επί της οδού ……... και δεν είχε τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί την πορεία της κανονικά κινούμενης δίκυκλης μοτοσικλέτας - καίτοι είχε προς τούτο ορατότητα, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία αυτής και να προκαλέσει την σύγκρουση των δύο οχημάτων, παραβιάζοντας ταυτόχρονα τις διατάξεις των άρθρων 4, 12 παρ. 1 και 26 του Ν. 2696/1999. Ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας ευθύνεται σε ποσοστό 20% στην πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος διότι από έλλειψη της προσοχής δεν ασκούσε τον πλήρη έλεγχο επί της μοτοσικλέτας του ώστε να μπορεί κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς και ούτε είχε ρυθμίσει ορθά την ταχύτητα του αλλά ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη της κατ’ ανώτατο όριο επιτρεπόμενης και της επιβαλλόμενης από τις επικρατούσες συνθήκες και τις περιστάσεις (κίνηση σε κατοικημένη περιοχή, διέλευση μπροστά από σχολικό κτίριο, προσέγγιση σε ισόπεδο οδικό κόμβο, πινακίδα αναγγελίας κινδύνου Κ.-16 «κίνδυνος λόγω συχνής κίνησης παιδιών» τυχόν κίνηση άλλου οχήματος στον κόμβο), την οποία δεν ανέκοψε, μειώνοντας τούτη σε επίπεδα κατώτερα του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου των 50χλμ/ώρα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να διακόψει την κίνηση της μοτοσικλέτας που οδηγούσε, πριν από κάθε προβλέψιμο εμπόδιο ή κίνδυνο που θα βρισκόταν ορατό έμπροσθεν του παραβιάζοντας τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 2, 3 και 26 παρ. 1 του ΚΟΚ. Κατά συνέπειαν πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη η κατ’ άρθρο 300ΑΚ ένσταση της εναγόμενης περί συνυπαιτιότητας του θανόντος στην πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος. Ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε αποκλειστικά υπεύθυνο τον οδηγό του ΙΧΦ αυτοκινήτου, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένου δεκτού ως κατ’ ουσίαν βάσιμου του σχετικού πρώτου λόγου της από 5/8/2021 εφέσεως της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας. Συνακόλουθα πρέπει να εξαφανιστεί στο σύνολό της η εκκαλουμένη απόφαση και να κρατηθεί η υπόθεση προς τη νέου εκδίκαση. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι από την πρόσκρουση επί του οδοστρώματος τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας και διεκομίσθη στο Γενικό Νοσοκομείο …….. όπου εισήχθη στη Μονάδα [Εντατικής Θεραπείας. Παρέμεινε διασωληνομένος έως την 28/10/2020, οπότε και απεβίωσε με αιτία θανάτου κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, τραυματική υποσκληρίδια αιμορραγία και ενδοεγκεφαλική αιμορραγία σύμφωνα με το υπ` αριθμ. πρωτ. ….../9-11-2020 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης θανάτου. Όπως προέκυψε από την ένορκη κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα ο οδηγός της μοτοσικλέτας φορούσε προστατευτικό κράνος κατά τον χρόνο του ατυχήματος, το οποίο, όταν συγκρούστηκαν τα οχήματα και εκτινάχθηκε ο οδηγός στον αέρα, έφυγε από τη θέση του, με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του τελευταίου κατά την πρόσκρουση με το κεφάλι του επί του οδοστρώματος. Από τις προσκομιζόμενες δε φωτογραφίες προκύπτει ότι το κράνος που φορούσε ο οδηγός της μοτοσικλέτας είναι σπασμένο σε 2 με 3 κομμάτια. Το γεγονός δε αυτό συνδέεται αιτιωδώς με τον θανάσιμο τραυματισμό του από το ατύχημα, καθόσον ο θάνατος αυτού επήλθε συνεπεία κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων κατά τα προαναφερόμενα. Πλην όμως κρίνεται ότι εξαιτίας της βίαιης πρόσκρουσης του...…...στο πλάγιο εμπρόσθιο μέρος του ΙΧΦ αυτοκινήτου και της ακόλουθης βίαιης εκτίναξης αυτού στον αέρα, έφυγε από τη θέση του το κράνος που φορούσε. Αντιθέτως, το Δικαστήριο δεν σχηματίζει πλήρη δικανική πεποίθηση σχετικά με το ότι ο...…...δεν είχε δέσει επιμελώς το κράνος που φορούσε κατά τον χρόνο του ατυχήματος, καθόσον κρίνεται ότι, αφενός πρόκειται για κράνος Full Face, δηλαδή κάλυπτε και τη βάση του σαγονιού και σ` αυτού του είδους τα κράνη δεν υπάρχει ιμάντας στερέωσης, αφετέρου δε και στην περίπτωση που υπήρχε τέτοιος ιμάντας, δικαιολογείται η αποκόλληση αυτού από το κεφάλι του θανόντος λόγω της βιαιότητας της πρόσκρουσης επί του άνω αυτοκινήτου και στην συνέχεια της βίαιης εκτίναξης αυτού στον αέρα. Κατά συνέπεια δεν στοιχειοθετείται συνυπαιτιότητα του θανόντος στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του λόγω μη επαρκούς πρόσδεσης του προστατευτικού του κράνους, και ως εκ τούτου κρίνεται απορριπτέα ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη η κατ’ άρθρο 300 ΑΚ σχετική ένσταση της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας. Ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκανε δεκτή την ένσταση περί συνυπαιτιότητας του ………..στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του ποσοστό 30%, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένου δεκτού ως κατ` ουσίαν βάσιμου του σχετικού πρώτου λόγου της από 19/10/2021 έφεσης των εναγόντων. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος ενάγων - πατέρας του αποβιώσαντος ………..για την κατασκευή μαρμάρινου μνημείου του γιού του, στην οποία προτίθεται άμεσα να προβεί, απαιτείται να δαπανήσει το ποσό των 5.493,20 ευρώ. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την από 20/11/2020 προσφορά προτιμολόγιο της εταιρείας «...……. Ο.Ε.», ο ενάγων προτίθεται να κατασκευάσει μαρμάρινο μνημείο διατάσεων 2,50 μέτρα X 1,40 μέτρων, κόστους 4.430 ευρώ πλέον ΦΠΑ24% ήτοι συνολικού ποσού 5.493,20 ευρώ, το οποίο συνιστά τη μέλλουσα θετική ζημία του. Ως εκ τούτου πρέπει να επιδικαστεί κατ` άρθρο 928 ΑΚ στον πρώτο ενάγοντα το ποσό αυτό μειωμένο όμως σε ποσοστό 20% στο οποίο ανέρχεται η συνυπαιτιότητα του ………..στην πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος ήτοι πρέπει να του επιδικαστεί το ποσό των (5.493,20 -5.493,20X20%=) 4.394,56 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο συνεπώς Δικαστήριο που επιδίκασε το κονδύλιο περί ανέγερσης μαρμάρινου μνημείου χωρίς να μειώσει τούτο κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητας του θανόντος στην πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων γενομένου δεκτού ως κατ` ουσίαν βάσιμου του σχετικού δεύτερου λόγου της εφέσεως της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας. Επιπλέον, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών, ο αποβιώσας κατέλειπε μόνους συγγενείς κατά τον χρόνο θανάτου του, τον πρώτο και την δεύτερη των εναγόντων γονείς του, τον τρίτο, τέταρτη και Πέμπτη των εναγόντων αμφιθαλείς αδελφούς του και τον έκτο και έβδομη των εναγόντων ετεροθαλείς αδελφούς του. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο θανών ήταν ηλικίας 42 ετών και ο θάνατος του προξένησε έντονο ψυχικό πόνο στους ως άνω συγγενείς του. Ειδικότερα, ο θανών δημόσιος υπάλληλος, ζούσε στη Λαμία και διατηρούσε άριστες σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια του. Οι ανωτέρω δοκίμασαν έντονο πόνο και θλίψη από την απώλεια του για την άμβλυνση του οποίου καθώς και για ηθική παρηγοριά και ψυχική ανακούφιση, πρέπει να τους επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση. Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του θανόντος, τον στενό συγγενικό δεσμό του με τους ενάγοντες, την ένταση και τη διάρκεια του ψυχικού άγχους αυτών, τις ελλείψεις και απώλειες στον συναισθηματικό τους κόσμο, τον βαθμό και το είδος της αμέλειας που βαρύνει τον οδηγό του ζημιογόνου οχήματος, το συντρέχον πταίσμα του θανόντος στην πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος, καθώς και η κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων, πλην της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, η ευθύνη της οποίας είναι εγγυητική, πρέπει να επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν ποσού 80.000 ευρώ σε έκαστο του πρώτου και δεύτερης των εναγόντων ποσού 18.000 ευρώ σε έκαστο του τρίτου, τέταρτης και πέμπτης των εναγόντων και ποσού 15.000 ευρώ σε έκαστο του έκτου και έβδομης των εναγόντων. Ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επεδίκασε ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης το ποσό των 35.000 για έκαστο των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων, το ποσό των 25.000 ευρώ για έκαστο του τρίτου, τέταρτης και πέμπτης των εναγόντων και ποσού 20.000 ευρώ για έκαστο του έκτο και έβδομης των εναγόντων, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων γενομένων εν μέρει δεκτών του σχετικού δεύτερου λόγου της εφέσεως των εναγόντων και του τρίτου σχετικού λόγου, της εφέσεως της εναγόμενης αντιστοίχως, ως κατ’ ουσίαν βάσιμων. Συνακόλουθα η ένδικη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλλει) στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των (80.000+4.394,56-) 84.394,56 ευρώ, 2ον) στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 80.000 ευρώ, 3ο,4ον,5ο) σε έκαστο των τρίτο, τέταρτης και πέμπτης των εναγόντων το ποσό των 18.000 ευρώ και 6ον,7ον) σε έκαστο των έκτο και έβδομης των εναγόντων το ποσό των 15.000 ευρώ. Περαιτέρω οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες, με τον τρίτο λόγο της ένδικης εφέσεως τους ισχυρίζονται ότι εσφαλμένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ότι για τα επιδικαζόμενα από το ίδιο χρηματικά ποσά οφείλονται τόκοι υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής αντί του νόμιμου τόκου επιδικίας με την αιτιολογία ότι υπάρχει εύλογη αμφιβολία της εναγόμενης ως προς την έκβαση της δίκης και το ύψος των απαιτήσεων τους. Πλην όμως κρίνεται ότι η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ευλόγως αντιδικεί επειδή πρόκειται κυρίως για απαιτήσεις εύλογης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης. Ως εκ τούτου πρέπει να επιδικαστούν τα ανωτέρα κονδύλια με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής σύμφωνα με το άρθρο 346ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 του Ν. 4055/2012, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματος της εναγόμενης, που προέβαλε με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της κατά την συζήτηση της αγωγής ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου αλλά και με τις έγγραφες προτάσεις της. Το πρωτοβάθμιο συνεπώς Δικαστήριο που απεφάνθη ομοίως δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και την εφαρμογή του νόμου και κατ` αποτέλεσμα ο τρίτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως κατ` ουσίαν αβάσιμος. Συνακόλουθα πρέπει να γίνουν αμφότερες οι εφέσεις εν μέρει δεκτές ως κατ’ ουσίαν βάσιμες και τα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας για αμφότερες τις εφέσεις πρέπει να συμψηφιστούν στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας εκάστου διαδίκου μέρους (άρθρα 178 παρ. 1, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ). Τέλος, ενόψει ευδοκιμήσεως αμφότερων των εφέσεων, συντρέχει νόμιμος λόγος κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ και πρέπει να διαταχθεί η απόδοση των παραβολών που έχουν κατατεθεί για το παραδεκτό των ενδίκων εφέσεων στους αντίστοιχους εκκαλούντες αυτών.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
- Συνεκδικάζει 1) την από 19/10/2021 έφεση των εκκαλούντων ........κ.λ.π. και 2) την από 5/8/2021 έφεση της εκκαλούσας ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία …………...αντιμωλία των διαδίκων.
- Δέχεται τυπικά και εν μέρει κατ’ ουσίαν αμφότερες τις εφέσεις.
- Εξαφανίζει την με αριθμό 1037/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
- Κρατεί να δικάζει εκ νέου την υπόθεση.
- Απορρίπτει ότι κρίθηκε απορριπτέο.
- Δέχεται εν μέρει την αγωγή
- Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει 1ον) στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων ενενήντα τεσσάρων ευρώ και πενήντα έξι λεπτών (84.394,56), 2ον) στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των ογδόντα χιλιάδων (80.000) ευρώ, 3ον) στον τρίτο ενάγοντα το ποσό των δεκαοκτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ, 4ον) στην τέταρτη ενάγουσα το ποσό των δεκαοκτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ, 5ον) στην πέμπτη ενάγουσα το ποσό των δεκαοκτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ, 6ον) στον έκτο ενάγοντα το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, 7ον) στην έβδομη ενάγουσα το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, όλα τα παραπάνω κονδύλια με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση τούτων
- Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των εκκαλούντων αμφότερων των εφέσεων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας στο σύνολο τους μεταξύ των διαδίκων πλευρών.
- Διατάσσει την απόδοση των παραβολών που έχουν κατατεθεί για την άσκηση των ενδίκων εφέσεων στους αντίστοιχους εκκαλούντες αυτών.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου 2022 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοί τους δικηγόροι.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ