ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

195/2024

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ

Ειδική Διαδικασία Αυτοκινητικών Διαφορών

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή Αντώνη Απέργη, Δικαστικό Πάρεδρο, τον οποίο όρισε η Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Πρόεδρος Πρωτοδικών, και από τη Γραμματέα Σοφία Ζουμπουλιού.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στη Λαμία, στις 12.04.2024, για να δικάσει την ακόλουθη υπόθεση:

ΕΝ ΑΓΟΥΣΑ: του Ιωάννη, κατοίκου Λαμίας, οδός εκ των οποίων ο πρώτος παραστάθηκε μετά και η δεύτερη δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Ναπολέοντα Φλώρου.

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 19.10.2023 αγωγή της, που κατατέθηκε στην γραμματεία του Δικαστηρίου τούτο ο με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1526/Π-ΕΓα/416/23, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους. αρ. , με ΑΦΜ , η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Αφροδίτη - Φανουρία Καραΐσκου.

ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΙ: 1. του , κάτοικος Λαμίας, αρ. και 2. Ανώνυμη Ασφαλιστική Εταιρεία με την επωνυμία , η οποία αρ. , όπως νόμιμα εκπροσωπείται, οδός εδρεύει στην Αθήνα,

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 294 παρ. 1 και 297 ΚΠολΔ συνάγεται ότι η παραίτηση από κι δικόγραφο της αγωγής μπορεί να γίνει από τον.: ενάγοντα μ;- δήλωσή του, που καταχωρίζεται στα πρακτικά και χωρίς συναίνεση του εναγομένου, πριν το Δικαστήριο εισέλθει επί της ουσίας της υπόθεσης. Η παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής έχει σαν αποτέλεσμα ότι η αγωγή θεωρείται σαν να μην ασκήθηκε. και η σχετική δίκη καταργείται (άρθρο 295 ΚΠολΔ). Στην προκειμένη περίπτωση η ενάγουσα της υπό κρίση αγωγής, τόσο με έγγραφη δήλωση στις προτάσεις της, όσο και με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της αγωγής ως προς τον πρώτο των εναγόμενων. Η δήλωση αυτή είναι νόμιμη, ασκήθηκε παραδεκτά και επομένως πρέπει να θεωρηθεί ότι η κύρια αγωγή δεν ασκήθηκε και ότι ως εκ τούτου καταργήθηκε η δίκη ως προς τον πρωί.) ίων εναγόμενων.

1. Από τις δια τάζεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 εδ. β΄ και 914 ΑΚ συνάγεται ότι προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, η παράνομη συμπεριφορά του υπόχρεου σε αποζημίωση ενάνει εκείνου που ζημιώθηκε και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Υπαιτιότητα είναι ο ψυχικός δεσμός του δράστη προς την αδικοπραξία. Αν η ζημία οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του παθόντος, δεν οφείλεται αποζημίωση, ενώ, αν διαπιστωθεί οικείο πταίσμα αυτού, το δικαστήριο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 300 ΑΚ, να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της, Η παράνομη συμπεριφορά, ως όρος της αδικοπραξίας, μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωσή εκείνος που υπήκοε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο ή τη δικαιοπραξία ή από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει, κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα. Εξάλλου, η ύπαρξη της υπαιτιότητας δεν αποκλείεται, κατ' αρχήν, από το γεγονός ότι στο επιζήμιο αυτό αποτέλεσμα συνετέλεσε και συντρέχον πταίσμα του ζημιωθέντος, εφόσον δεν διακόπτεται ο αιτιώδης σύνδεσμος, αλλά η ύπαρξη αυτού, προβαλλόμενη από τον υπαίτιο κατ' ένσταση, συνεπάγεται τη μη επιδίκαση από το δικαστήριο αποζημίωσης ή τη μείωση του ποσού της, κατά το πιο πάνω άρθρο 300 ΑΚ. Περαιτέρω, η παράβαση διατάξεων του ΚΟΚ δεν θεμελιώνει αυτή καθ' εαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση αυτοκινητικού ατυχήματος, αποτελεί όμως στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το δικαστήριο της ουσίας θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συγκεκριμένης πράξης και του αποτελέσματος που επήλθε (ΑΠ 270/2018 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1303/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1048/2017 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 361/2019 ΝΟΜΟΣ), όπως επίσης και μόνη η τήρηση των ελάχιστων υποχρεώσεων που επιβάλει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.) στους οδηγούς των οχημάτων κατά την οδήγησή τους, δεν αίρει την υποχρέωσή τους να συμπεριφέρονται και πέραν των ορίων τούτων, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν για την αποτροπή ζημιογόνου γεγονότος ή τη μείωση των επιζήμιων συνεπειών του (ΑΠ 1303/2017, ΑΠ 1048/2017, ΑΠ 813/2017, ΑΠ 324/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από το άρθρο 19 Ν. 2696/1999 (Κ.Ο.Κ), ορίζονται υποχρεώσεις και κανόνες προς τους οποίους πρέπει να συμμορφώνεται ο οδηγός κάθε οχήματος, προκειμένου να αποφεύγονται, κατά το δυνατόν, ατυχήματα πεζών και οχημάτων. Ειδικότερα: α) κατά το άρθρο 19 παρ. 1, ο οδηγός οχήματος επιβάλλεται να έχει τον έλεγχο του σχήματός του, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελέσει τους απαιτούμενους χειρισμούς, β) κατά το άρθρο 19 παρ. 2, ο οδηγός επιβάλλεται να έχει τον έλεγχο του οχήματος του και την επιβαλλόμενη από τις περιστάσεις ταχύτητα, η οποία μπορεί να είναι και κατώτερη της προβλεπομένης από το νόμο, κυρίως σε κατοικημένες περιοχές και έχει υποχρέωση να τη μειώνει μέχρι διακοπής της πορείας του, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν, γ) ιδιαίτερα ο οδηγός επιβάλλεται να μειώνει την ταχύτητα του οχήματος του σε τμήματα της οδού με περιορισμένο πεδίο ορατότητας ... ως και σε κάθε άλλη ειδική περίπτωση, που επιβάλλεται μετριασμός ταχύτητας (ΑΠ 270/2018, ΑΠ 1048/2017, ΑΠ 53/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 12 παρ. 1 Ν. 2696/1999 «Αυτοί που χρησιμοποιούν τις οδούς πρέπει να αποφεύγουν οποιαδήποτε συμπεριφορά που είναι ενδεχόμενο να εκθέσει σε κίνδυνο ή να παρεμβάλει εμπόδια στην κυκλοφορία, να εκθέσει σε κίνδυνο πρόσωπα ή ζώα ή να προκαλέσει ζημιές σε δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες. Οι οδηγοί υποχρεούνται να οδηγούν με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή... και να μην προκαλούν γενικά με τη συμπεριφορά τους τρόμο, ανησυχία ή παρενόχληση στους λοιπούς χρήστες των οδών ........................................................ » (ΑΠ 717/2016.. ΑΠ 53/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επίσης, κατά το άρθρο 929 εδ. α' ΑΚ σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του. Ως νοσήλια νοούνται οι δαπάνες που είναι αναγκαίες για τη σωτηρία και την αποκατάσταση της υγείας του παθόντος, όπως είναι, κατά ενδεικτική αναφορά, οι καταβολές για αγορά φαρμάκων, οι αμοιβές γιατρών, η δαπάνη για την παραμονή του στο νοσοκομείο ή την κλινική (ΕφΑΘ 5588/2002), για τη φυσικοθεραπεία, για την πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμου είτε στην οικία του είτε στο νοσοκομείο, για τη λήψη βελτιωμένης τροφής, όσο τούτο επιβάλλεται στη συγκεκριμένη περίπτωση (συνήθως επί καταγμάτων) και όχι σε κάθε περίπτωση στοματικής κάκωσης (ΕφΛαμ 22/2010 Επιδικία 2011.47). Επίσης, από τη διάταξη του άρθρου 930 παρ.3 ΑΚ συνάγεται ότι αυτός που τραυματίστηκε από αδικοπραξία τρίτου και δέχεται τις αυξημένες περιποιήσεις του συζύγου του, των γονέων του ή άλλου στενού συγγενούς του για την αποκατάσταση της υγείας του δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο ως αποζημίωση, το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτον που για το σκοπό αυτό θα προσελάμβανε, έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση ουδέν ποσό κατέβαλε στο σύζυγο ή τους άνω οικείους του (ΑΓ) 1723/2014, ΑΠ 833/2005 ΕλλΔνη 2006.96, ΑΠ 371/2001 ΕλλΛνη 2003.419, ΕφΘ 742/2016 ΝΌΜΟΣ, ΕφΠειρ 183/2016 ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 2672/2014 ΤΝΠ ΔΣΑ, Αθ. Κρητικό, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, έκδ.2008, παρ.15/27 και παρ.17/13). Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν ο τραυματιζόμενος μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο ή και για όσο χρόνο νοσηλεύεται στο νοσοκομείο δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και αναγκάσθηκε να δεχθεί τις ειδικές υπηρεσίες της συζύγου του ή οικείου του, που προσφέρθηκαν με εγκατάλειψη κάθε άλλης εργασίας στο σπίτι ή επαγγελματικής απασχόλησης, ενώ το ποσό αυτό της αμοιβής δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το συνήθως καταβαλλόμενο βάσει σύμβασης σε ξένο πρόσωπο. Και τούτο διότι από τη διάταξη του άρθρου 930 παρ.3 ΑΚ συνάγεται γενικότερη αρχή, κατά την οποία η κατά το ο ζημιώσαντος αξίωση του παθόντος για αποζημίωση δεν μπορεί να αποκρουσθεί από τον ζημιώσαντα εκ του λόγου ότι άλλος εκ του νόμου υποχρεούμενος προσέφερε στον παθόντα υπηρεσίες πέραν από τις συνήθεις. Διότι κατά τη βούληση του νομοθέτη δεν πρέπει να αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος το γεγονός ότι τρίτος είναι υπόχρεος από το νόμο ή εξ άλλου λόγου να αποζημιώσει ή να διατρέφει αυτόν που αδικήθηκε (ΑΠ 132/2010, ΑΠ 833/2005, ΑΠ 371/2001 ΝοΒ 50.347. Αθ. Κρητικός Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα Συμπλήρωμα Εκδ. 1998 σελ. 77-78).

Με την υπό κρίση αγωγή, όπως παραδεκτά διορθώθηκε με τις προτάσεις της, η ενάγουσα εκθέτει ότι στις 18.07.2022 και περί ώρα 10.45, βαδίζοντας πεζή στον τόπο και υπό τις συνθήκες που περιγράφει, προσπάθησε να διασχίσει κάθετα τον δρόμο από διάβαση πεζών, και, από αποκλειστική υπαιτιότητα του α' εναγομένου, του Νικολάου, ο οποίος οδηγούσε αμελώς το υπ' αριθ. ΤΑΖ-5803 Δημοσίας Χρήσης Επιβατικό αυτοκίνητο (ΤΑΞΙ) ιδιοκτησίας του, ασφαλισμένο για την αστική του ευθύνη στην β' εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, προκλήθηκε ατύχημα, καθ' ότι ο ανωτέρω την παρέσυρε με το αυτοκίνητό του, με αποτέλεσμα εκείνη να τραυματιστεί. Με βάση το ιστορικό αυτό και, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αιτήματος της από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, ζητεί να υποχρεωθεί η β' εναγόμενη να της καταβάλει 1. Το συνολικό ποσό των 250 ευρώ, ως αποζημίωση για την καταστροφή του ρουχισμού και του ρολογιού χειρός της, 2. Το ποσό των 800 ευρώ για την καταστροφή του κινητού τηλεφώνου της, 3. Το ποσό των 360 ευρώ, ως αποζημίωση για δαπάνες λήψης βελτιωμένης τροφής, 4. Το συνολικό ποσό των 4.200 ευρώ, ως αποζημίωση από την απασχόληση της μητέρας της ως βοηθού - συμπαραστάτριάς της, καθ' ότι η ίδια αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί κατά την κατ' οίκον νοσηλεία της και 5. Το ποσό των 30.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τον τραυματισμό της, ήτοι συνολικά το ποσό των 35.610 ευρώ, όλα δε τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, άλλως με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας και έως την εξόφληση. Επίσης, ζητεί την κήρυξη της απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής και την καταδίκη της εναγομένης στη δικαστική της δαπάνη. Με το περιεχόμενο αυτό η κρινόμενη αγωγή αρμοδίως καθ' ύλη και κατά τόπο φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 7, 9, 14 παρ. 2 και 35 ΚΠολΔ) κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών* (άρθρα 591, 614 αρ. 6 ΚΠολΔ). Η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου αιτιάσεων της β' εναγομένης, καθόσον εκτίθενται αναλυτικά αφενός η ημεροχρονολογία αγοράς του κινητού τηλεφώνου, η αξία του και η καταστροφή αυτού, συνεπεία του ατυχήματος, ομοίως δε και τα απαραίτητα στοιχεία του ρουχισμού της ενάγουσας, και αφετέρου το γεγονός ότι η τελευταία, κατά το διάστημα που ειδικότερα προσδιορίζει, αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και είχε ανάγκη πρόσληψης αποκλειστικού νοσοκόμου - οικιακού βοηθού, για τη φροντίδα και εξυπηρέτησή της, ότι το έργο αυτό ανέλαβε εν προκειμένω η μητέρα Γης, καθ' υπέρβαση των δυνάμεών της, καθώς και ποια ποσά θα κατέβαλε κατά περίπτωση σε τρίτο πρόσωπο, που θα προσελάμβανε για τον σκοπό αυτόν (ΕφΛΟ 5962/2022, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ. β', 346, 914, 929, 932 ΑΚ, 2, 4, 9, 10 του ΓπΝ/' 1911, στα άρθρα 1, 2 και 6 παρ. I και 2 του ν. 489/1976, όπως κωδικοποιήθηκε με το ΠΔ 237/1986 και στα άρθρα 74, 176, ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί, καθόσον προσωρινά εκτελεστή κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές αποφάσεις (βλ. ΕφΑΘ 628/2003 ΕλλΔνη 2004.1470, ΕφΠειρ 1014/1992 ΑρχΝομολ 44.63, ΠΠρΑΘ 20/2019 ΝΟΜΟΣ). Πρέπει, επομένως, να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, ενόψει του ότι, κατόπιν τροπής του καταψηφιστικού αιτήματος σε έντοκο αναγνωριστικό δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, ενώ για το παραδεκτό της (Συζήτησης κατατέθηκε από την ενάγουσα το κατά το άρθρο 3 παρ. 2 X. 4640/2019 ενημερωτικό σημείωμα για τη δυνατό·*.!·)<α επίλυσης τη·.; διαφοράς μ*· δι..„ι μεσολάβηση (βλ. .ην από 19.10.2023 έγγραφη ενημέρωση)

11. Κατά τη διάταξη του άρθρου 300 ΑΚ, αν εκείνος που ζημιώθηκε συνετέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκτασή της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της (ΑΠ 213/2017, ΑΠ 652/2014, ΑΠ 1729/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για να μην επιδικασθεί από το δικαστήριο αποζημίωση στο ζημιωθέντα ή για να μειωθεί το ποσό της απαιτείται συντρέχον πταίσμα του και αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του πταίσματος {υπαίτιας πράξης ή παράλειψης) και του επελθόντος αποτελέσματος (ΑΠ 213/2017, ΕφΑθ 361 /2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αν δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αυτός αιτιώδης σύνδεσμος, διατηρείται πλήρης η αξίωση αποζημίωσης του ζημιωθέντος. Περαιτέρω, από την εν λόγοι διάταξη προκύπτει ότι, όταν στη γένεση ή στην έκταση της ζημίας συνετέλεσε και πταίσμα του ζημιωθέντος, το δικαστήριο της ουσίας μπορεί, κατά την ελεύθερη κρίση του, αφού σταθμίσει τις περιστάσεις και ιδιαίτερα το βαθμό του πταίσματος του ζημιωθέντος και του ζημιώσαντος, να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό αυτής. Επομένως, η ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του ζημιωθέντος μπορεί να αφορά είτε στην πρόκληση του ατυχήματος, δηλαδή στην εξ αυτού (ατυχήματος) γένεση της ζημίας του είτε στην έκταση αυτής (ΕφΑΘ 361/2019, ΕφΘεσ 1738/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Πρόκειται για δύο διαφορετικές ενστάσεις, καθεμία των οποίων συντίθεται από διαφορετικά, ολικώς ή μερικώς, πραγματικά περιστατικά, αφού η μεν πρώτη αναφέρεται στη γένεση της ζημίας η δε δεύτερη στην έκτασή ιης (ΑΠ 213/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, παραδεκτά με τις νομοτύπως, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, κατατεθείσες προτάσεις της (άρθρο 591 παρ. 1, περ. β' και γ' ΚΠολΔ) και με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, αφού αρνήθηκε τη βασιμότητα και το ύψος των αιτούμενων κονδυλίων, προέβαλε τον ισχυρισμό ότι η ενάγουσα ήταν αποκλειστικώς υπαίτια, άλλως συνυπαίτια του τραυματισμού της κατά ποσοστό 95%, διότι η ίδια προέβαλε ξαφνικά έμπροσθεν του όγκου του ακινητοποιημένου τουριστικού λεωφορείου που βρισκόταν στο σημείο, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αντίδραση του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, ενώ όφειλε να αναμείνει να μετακινηθεί το εν λόγω λεωφορείο, για να διασχίσει το οδόστρωμα με ασφάλεια. Ο ισχυρισμός αυτός, που κατά το πρώτο του σκέλος (αποκλειστική υπαιτιότητα) αποτελεί αιτιολογημένη άρνηση μεν κατά το μέρος που η αγωγή θεμελιώνεται στις διατάξεις των άρθρων 914 επ ΑΚ, ένσταση δε του άρθρου 5 του Ν. ΓΓΙΝ/19911 κατά το μέρος που η αγωγή στηρίζεται στο Ν. Ι’ΠΝ/1911 (ΑΠ 763/2000 ΕΔ 42/75), ενώ κατά το δεύτερο σκέλος του (συνυπαπτότητα) αποτελεί καταλυτική ένσταση, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 300 παρ.1 του ΑΚ (ζημία από οικείο πταίσμα) (ΟλΑΠ 423/1985 ΕΔ 27/469), είναι ορισμένος (άρθρο 262 ΚΠολΔ) και νόμιμος και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική βασιμότητά του. Επίσης, η εναγόμενη προέβαλε τον ισχυρισμό ότι, αναφορικά με το κονδύλι της πλασματικής αποζημίωσης, η ενάγουσα είναι συνυπαίτια ως προς την έκταση της ζημίας της, διότι παρέλειψε να προσλάβει αποκλειστική νοσοκόμα, η οποία θα απαιτούσε δαπάνη 650 ευρώ μηνιαίως (ήτοι 1300 ευρώ για δύο μήνες), χρησιμοποιώντας αντ' αυτού τη μητέρα της ως αποκλειστική νοσοκόμα και αιτούμενη στη συνέχεια πλασματική αποζημίωση 4.200 ευρώ, ήτοι συνετέλεσε η ίδια, από πταίσμα της, στην αύξηση της έκτασης της ζημίας της κατά ποσό (4.200 - 1.300 =) 2.900 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά ομοίως ένσταση συνυπαιτιότητας ως προς το εύρος της ζημίας (άρθρο 300 ΛΚ), η οποία είναι ορισμένη και νόμιμη και πρέπει να ερευνηθεί στην ουσία της.

Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρας, η οποία περιέχεται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος Δικαστηρίου, η τήρηση των οποίων έγινε με φωνοληψία (άρθρο 256 παρ.1 και λ ΚΓΙολΔ). από όλα τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα με τις προτάσεις έγγραφα από τους διαδίκους, είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, τις φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 448 παρ.3, 457 παρ.4 ΚΠολΔ), μερικά δε από τα έγγραφα αναφέρονται ειδικότερα, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 18.07.2022 και περί ώρα 10.45, ο εναγόμενος, οδηγώντας το υπ' αριθμ. ΤΑΖ-5803 Δημοσίας Χρήσης Επιβατικό αυτοκίνητο (ΤΑΞΙ) ιδιοκτησίας του, ασφαλισμένο για την αστική του ευθύνη στην β' εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, κινείτο επί της οδού Πλατείας Πάρκου, η οποία είναι μονής κατευθύνσεως με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, με κατεύθυνση από νότια προς βόρεια, ήτοι προς την οδό Κολοκοτρώνη. Ευρισκόμενος στην αριστερή Λωρίδα και προσεγγίζοντας το σημείο όπου υφίσταται διάβαση πεζών, στο ύψος του αριθμού 15 - 1 7 της ως άνω οδού, επιβράδυνε το όχημά του. Λίγο πριν τη, διαγράμμιση καθόσον διαπίστωσε ότι στο πεζοδρόμιο στα αριστερά του υπήρχε ένας ενήλικος άνδρας με ένα ανήλικο τέκνο, οι οποίοι ανέμεναν να διασχίσουν το οδόστρωμα μέσω της διάβασης. Ο εναγόμενος ακινητοποίησε το όχημά του κάνοντας νόημα στον ανωτέρω να διασχίσει τον δρόμο, ωστόσο ο τελευταίος του έγνεψε αρνητικά, δείχνοντας ένα τουριστικό λεωφορείο το οποίο είχε σταθμεύσει στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, (καθ' ότι στο σημείο αυτό υπάρχει στάση του ΚΤΈΛ) και επικοινωνώντας έτσι στον ότι δεν επιθυμούσε να εκθέσει το ανήλικο τέκνο του σε κίνδυνο και ότι θα διέσχιζε τον δρόμο όταν θα αναχωρούσε το λεωφορείο. Παράλληλα, στο απέναντι πεζοδρόμιο, ήτοι από την πλευρά του σταθμευμένου λεωφορείου, ευρισκόταν η ενάγουσα, η οποία κινείτο πεζή και ξεκίνησε να διασχίζει το οδόστρωμα, χρησιμοποιώντας τη διάβαση πεζών, μπροστά από το τουριστικό λεωφορείο, με κατεύθυνση από τα ανατολικά προς τα δυτικά και δη προσεγγίζοντας το πεζοδρόμιο της πλατείας. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή, ο ξεκίνησε πάλι την πορεία του, χωρίς να αντιληφθεί ότι η ενάγουσα διέσχιζε κάθετα το οδόστρωμα, παρότι εκείνη είχε διασχίσει ικανή απόσταση και δη άνω των πέντε μέτρων από το συνολικό πλάτος των επτά μέτρων της οδού, κινούμενη πάντα στη σεσημασμένη λευκή διαγράμμιση (βλ. το πρόχειρο σχεδιάγραμμα του Ανθυπαστυνόμου Τροχαίας Λαμίας). Έτσι, την χτύπησε με το αυτοκίνητό του, παρασύροντάς την και ρίχνοντας την στο έδαφος, εξαιτίας δε της πρόσκρουσης, τόσο με το όχημα, όσο και με το οδόστρωμα αλλά και με το κράσπεδο π~|ς πλατείας, η ενάγουσα υπέστη τραυματισμούς σε διάφορα σημεία του σώματός της. Με βάση τα ανωτέρω, πραγματικά περιστατικά, το ένδικο ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του , οδηγού του επίμαχου οχήματος. Συγκεκριμένα, ο ανωτέρω επέδειξε αμελή συμπεριφορά και δεν κατέβαλε την απαιτούμενη προσοχή που όφειλε και μπορούσε να καταβάλει, καθ' ότι, προτού εκκινήσει πάλι το όχημά του και, έχοντας στραμμένη την προσοχή του στα αριστερά του, όπου ευρισκόταν ο ενήλικος άνδρας με το ανήλικο τέκνο, στους οποίους έκανε νόημα να περάσουν, παρέλειψε να ελέγξει αν περνούσαν πεζοί από την απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου, ήτοι από τη δεξιά πλευρά του ίδιου, στους οποίους επίσης όφειλε να παραχωρήσει προτεραιότητα, ενόψει της διάβασης πεζών που υπάρχει σε εκείνο το σημείο. Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος ο κατέθεσε στο ακροατήριο πως, όταν πήγε να ξεκινήσει, δεν αντιλήφθηκε καθόλου την ενάγουσα και άκουσε μόνο τον θόρυβο της πρόσκρουσης, γεγονός που καταδεικνύει ότι δεν κατέβαλε την απαιτούμενη προσοχή, παρόλο που είχε ακινητοποιήσει το όχημά του σε διάβαση πεζών. Μάλιστα, καταθέτει ότι την αντιλήφθηκε για πρώτη φορά όταν εκείνη είχε ήδη πέσει στο έδαφος και συγκεκριμένα, την εντόπισε στην αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου του, ήτοι από τη μεριά του οδηγού. Το σημείο της οδού στο οποίο η ενάγουσα κατέληξε, ήτοι η αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, κοντά στο κράσπεδο της πλατείας (όπου άλλωστε, ευρέθησαν και κηλίδες αίματος από την πρόσκρουση), καταδεικνύει την έλλειψη προσοχής του διότι η ενάγουσα, όπως συνομολογείται, κινείτο από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ήτοι από τη δεξιά πλευρά του οχήματος προς την αριστερή. Αν ο οδηγός την χτυπούσε με το δεξί μέρος του οχήματος του, εκείνη, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, δεν θα είχε καταλήξει στην αριστερή πλευρά του δρόμου, ούτε θα χτυπούσε στο κράσπεδο της πλατείας και δη στο τέλος της διαγράμμισης, ούτε θα ευρίσκονταν εκεί οι κηλίδες αίματος, αλλά θα παρασυρόταν προς τα δεξιά, και δη προς το κεντρικό κομμάτι του πλάτους της οδού. Αποδεικνύεται επομένως ότι η ενάγουσα είχε διασχίσει πράγματι σχεδόν όλο το οδόστρωμα και ήταν έτοιμη να προσπεράσει και το όχημα του , αφού η πρόσκρουση επισυνέβη με το έμπροσθεν αριστερό μέρος του οχήματος του. Προκύπτει, εκ των ανωτέρω, ότι ο τελευταίος δεν επέδειξε την απαιτούμενη προσοχή, η δε υπαιτιότητα του συνίσταται στην παράλειψή του να ελέγξει για τυχόν διέλευση πεζών από την δεξιά του πλευρά, προτού εκκινήσει το όχημά του. Ωστόσο, πρέπει να απορριφθεί ουσία αβάσιμος ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι ο ανωτέρω έτρεχε με ταχύτητα άνω των 50 χλμ/ώρα, καθ' ότι, αν πράγματι ίσχυε τούτο, η δύναμη της σύγκρουσης με την ενάγουσα θα της προκαλούσε τουλάχιστον εκχυμώσεις ή μώλωπες, πιθανόν και κάκωση, στο σημείο του σώματος στο οποίο προσέκρουσε, το οποίο, βάσει του ύψους της, όπως αυτό συνάγεται από τις φωτογραφίες, και του ύψους του οχήματος ΤΑΞΙ, ήταν περίπου ο γοφός ή η περιοχή της κοιλιάς ή της πλάτης της. Ωστόσο, από κανένα ιατρικό έγγραφο δεν αποδεικνύεται ότι οι θεράποντες ιατροί εντόπισαν κάποιον τραυματισμό σε κανένα άλλο σημείο του σώματός της, πλην των αναφερόμενων στο χέρι, στον ώμο και στο πρόσωπό της, οι οποίοι προκλήθηκαν από την πτώση στο οδόστρωμα και στο κράσπεδο του πεζοδρομίου. Πλην όμως, η αμέλεια και η αποκλειστική υπαιτιότητα του εν λόγω οδηγού δεν συνίστανται, όπως προαναφέρθηκε, στην ταχύτητα που είχε αναπτύξει, αλλά στην παράλειψή του να ελέγξει από τη δεξιά μεριά της διάβασης για τυχόν διέλευση πεζών, η παραπάνω δε παράβλεψη οδήγησε αιτιωδώς στην παράσυρση της ενάγουσας από το όχημά του και στον τραυματισμό αυτής. Αντιθέτως, στοιχεία που να θεμελιώνουν οποιοσδήποτε μορφής υπαιτιότητα της ενάγουσας στην πρόκληση του ατυχήματος, δεν αποδείχθηκαν. Ειδικότερα, όπως ήδη αναφέρθηκε, κινείτο νόμιμα στη διάβαση πεζών και μάλιστα, είχε διασχίσει σχεδόν ολόκληρο το πλάτος του οδοστρώματος, γεγονός που, αφενός συνομολογείται, αφετέρου αποδεικνύεται από τις κηλίδες αίματος που ευρέθησαν πράγματι πολύ κοντά στο κράσπεδο της πλατείας, γεγονός που αποδεικνύει ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα σε ελάχιστη απόσταση από το πεζοδρόμιο στο οποίο επιθυμούσε να φτάσει η ενάγουσα. Ούτε μπορεί να θεμελιωθεί συνυπαιτιότητά της από το γεγονός ότι κινήθηκε έμπροσθεν του τουριστικού λεωφορείου, το οποίο είχε αποκλείσει ολόκληρη την δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, και ως εκ τούτου δεν ήταν ορατή από τα διερχόμενα οχήματα. Τούτο διότι, αφενός αποτελεί υποχρέωση του οδηγού οχήματος, εφόσον βρίσκεται σε διάβαση πεζών και αντιμετωπίζει δυσχέρειες στην ορατότητά του, να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα και δη να έχει τεταμένα] την προσοχή του προκειμένου να παραχωρήσει προτεραιότητα σε διερχόμενους πεζούς που ίσως δεν γίνονται εύκολα αντιληπτοί, αφετέρου, όπως αποδείχθηκε ανωτέρω, η ενάγουσα δεν παρεμβλήθηκε ξαφνικά και απότομα στην πορεία του οδηγού, καθιστώντας ανθρωπίνως αδύνατη οποιαδήποτε αντίδραση από εκείνον, αλλά είχε ήδη διασχίσει σχεδόν ολόκληρο ίο οδόστρωμα και χτυπήθηκε από την αριστερή πλευρά του οχήματος, επειδή ο τελευταίος δεν έλεγξε από τα δεξιά, προφαντός απορροφημένος από την αλληλεπίδρασή του με τον ενήλικο άνδρα που βρίσκονταν στην αριστερή του μεριά. Κατόπιν των ανωτέρω, οι ενστάσεις της εναγόμενης περί αποκλειστικής υπαιτιότητας, άλλως συνυπαιτιότητας, της ενάγουσας στην πρόκληση του ατυχήματος, πρέπει να απορριφθούν ως ουσία αβάσιμες. Επομένως, εφόσον ο του Νικολάου προκάλεσε υπαίτια και παράνομα τον τραυματισμό της ενάγουσας, έχει υποχρέωση η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, λόγω της σύμβασης ασφάλισης του ζημιογόνου αυτοκινήτου για πρόκληση ζημιών και σωματικών βλαβών σε τρίτους (ασφάλιση αστικής ευθύνης) και' άρθρο 10 παρ. 1 Ν. 489/1976, να την αποζημιώσει. Σχετικά με την ευθύνη της εναγομένης, αποδεικνύεται ότι, με σύμβαση ασφάλισης που συνήψε εκείνη με τον ανωτέρω κύριο του ζημιογόνου υπ' αριθμ. κυκλοφορίας ΤΑΖ-5803 Δημοσίας Χρήσης Επιβατικού αυτοκινήτου (ΤΑΞΙ), για την οποία εκδόθηκε το 6193975202 ασφαλιστήριο συμβόλαιο, η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ανέλαβε τους ασφαλιστικούς κινδύνους από την κυκλοφορία του ως άνω οχήματος, από τις 28.05.2022 έως και τις 28.08.2022, ασφαλίζοντας το όχημα για την αστική ευθύνη του ιδιοκτήτη, κατόχου και οδηγού έναντι τρίτων από την κυκλοφορία του. Κύριος δε του ως άνω αυτοκινήτου ήταν, όπως προεκτέθηκε, ο …………………………………………. Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι μετά. την ένδικη σύγκρουση η ενάγουσα διακομίστηκε την ίδια ημέρα στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί ρωγμώδες κάταγμα αριστερής πηχεοκαρπικής άρθρωσης, στην οποία τοποθετήθηκε γυψονάρθηκας, κάκωση αριστερού ώμου και τραύματα στα χείλη, για τα οποία χρειάστηκαν ράμματα (βλ. το υπ' αριθμ. πρωτ. 1/5738/24.08.2022 πιστοποιητικό του ΤΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, καθώς και τις προσκομιζόμενες μετ' επικλήσεως φωτογραφίες). Περαιτέρω, όπως αποδεικνύεται από τις ίδιες φωτογραφίες αλλά και όπως προκύπτει από τα διδάγματα της κοινής πείρας, σε περίπτωση κατάγματος στο χέρι, οι θεράποντες ιατροί δεν διακινδυνεύουν να αφαιρέσουν τα ενδύματα που καλύπτουν το πάνω μέρος του σώματος, αντιθέτως τα σκίζουν, για να τοποθετήσουν τον γυψονάρθηκα, γεγονός που επισυνέβη και στην υπό κρίση περίπτωση (βλ. και την κατάθεση της μάρτυρος), οδηγώντας σε ολική καταστροφή της μπλούζας της ενάγουσας, η δε ζημία της, ανερχόμενη στο ποσό των 30 ευρώ (απορριπτομένου του υπόλοιπου αιτούμενου ποσού ως υπερβολικού, δοθέντος ότι δεν προσκομίζεται απόδειξη αγοράς), συνδέεται αιτιωδώς με το ατύχημα και ως εκ τούτου, πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγόμενης να της καταβάλει το ποσό των 30 ευρώ. Ωστόσο, ουδόλως αποδείχθηκε ότι συνάπτεται αιτιωδώς προς το ένδικο ζημιογόνο γεγονός η επικαλούμενη με την ένδικη αγώγη) και μη αποδεικνυόμενη «ζημία» της ενάγουσας εκ της αναφερομένης στην αγωγή καταστροφής των υπόλοιπων ενδυμάτων της (παντελόνι), του ρολογιού χειρός της και του κινητού της τηλεφώνου, τα οποία μάλιστα, στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες δεν φαίνονται να έχουν καταστραφεί και κατά τούτο, πρέπει να απορριφθούν ως ουσία αβάσιμα τα αντίστοιχα επί μέρους αγωγικά κονδύλια και αιτήματα. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα αναχώρησε το ίδιο βράδυ και δη στις 18.07.2022 από το νοσοκομείο, αφού της δόθηκαν οδηγίες και συνεστήθη επανέλεγχος. Εν τέλει, ο νάρθηκας αφαιρέθηκε, όπως αποδείχθηκε από την κατάθεση της μάρτυρος, στις 21.09.2022, ήτοι έναν μήνα μετά το συμβάν, ωστόσο, οι ζαλάδες και η δυσχέρεια στην κινητικότητα του χεριού της ενάγουσας συνέχισαν έως και τον Σεπτέμβριο του έτους 2022, όπως αποδεικνύεται από την κατάθεση της μάρτυρας. Για το χρονικό διάστημα αυτό των δυο μηνών (Ιούλιος - Σεπτέμβριος), στο οποίο η ενάγουσα, ως φοιτήτρια Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης (βλ. τη σχετική βεβαίωση σπουδών), έπρεπε να επιστρέφει στο Ρέθυμνο, όπου κατοικούσε, προκειμένου να προετοιμαστεί για την εξεταστική περίοδο του Σεπτεμβρίου, αποδείχθηκε ότι είχε ανάγκη την παρουσία τρίτου προσώπου στο πλευρό της, τον πρώτο μήνα για οκτώ ώρες καθημερινά, καθόσον δεν υπήρχε ευχέρεια αυτόνομης κίνησης έως τις 21.09,2022, οπότε αφαιρέθηκε ο νάρθηκας, και ιόν δεύτερο μήνα για τέσσερις ώρες καθημερινά, δοθέντος ότι είχε αφαιρεθεί ο νάρθηκας και εκείνη είχε σχετικώς μεγαλύτερη αυτονομία και ελευθερία κινήσεων. Τις σχετικές υπηρεσίες (διατροφή, ένδυση, ατομική καθαριότητα, μετακίνηση) προσέφερε προς αυτήν, καθ’ όλο το παραπάνω διάστημα η μητέρα της, τον πρώτο μήνα για οκτώ ώρες καθημερινά και τον δεύτερο μήνα για τέσσερις ώρες καθημερινά. Επομένως, υπολογιζόμενης της μηνιαίας αμοιβής που η ενάγουσα θα ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει σε τρίτο πρόσωπο, καθόσον σε περίπτωση μακροχρόνιας βοήθειας υπολογίζεται αυτή κατά μήνα και όχι ημερησίως, η σχετική δαπάνη θα ανερχόταν, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και τα διδάγματα της κοινής πείρας, στο ποσό των 700 ευρώ, για το διάστημα του πρώτου μήνα, και στο ποσό των 350 ευρώ, για το διάστημα του δεύτερου μήνα, ήτοι ποσού 1.050 ευρώ για δύο μήνες. Η καταβλητέα σ' αυτήν δαπάνη, η οποία αντιστοιχεί στην αμοιβή για την απασχόληση συμπαραστάτη (αποκλειστικής νοσοκόμας και οικιακής βοηθού) προς παροχή των εν λόγω υπηρεσιών, οι οποίες ήταν περιορισμένες κατ' αντικείμενο, δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε ότι συνεστήθη στην ενάγουοα κάποια εξειδικευμένη αγωγή ή πολύπλοκη διαδικασία αποθεραπείας ή έστω σύνθετη φαρμακευτική αγωγή, είναι αποδοτέα, καίτοι προσφέρθηκε από τη μητέρα της, έστω κι αν ακόμη η ενάγουσα δεν κατέβαλε αμοιβή σ' αυτήν για τις υπηρεσίες που της προσέφερε, κατά το ως άνω χρονικό διάστημα. Επομένως η ενάγουσα δικαιούται αποζημίωσης κατά τα άρθρα 929 και 930 πυρ. 3 του Α.Κ., η οποία αποτιμάται, βάσει των αμοιβών που καταβάλλονταν για τις αντίστοιχες υπηρεσίες τις ίδιες ώρες στο προαναφερόμενο ποσό (1.050 ευρώ), κατά το οποίο ζημιώθηκε η ενάγουσα, απορριπτομένου του πλέον τούτου αγωγικού αιτήματος ως ουσία αβάσιμου και γενομένης δεκτής της ένστασης συντρέχοντας πταίσματος ως προς το εύρος της δαπάνης, που προέβαλε η εναγόμενη, ενόψει και του ότι δεν προέκοψε ιδιαίτερη σύσταση για ακινησία της ενάγουσας (γενικά) ή ανάγκη για ιδιαίτερη ιατρική παρακολούθηση. Επομένως, η τελευταία ζημιώθηκε κατά το ανωτέρω ποσό των 1.050 ευρώ, το οποίο δικαιούται ως αποζημίωση από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Γίνεται μνεία ότι, για τη θεμελίωση του ένδικου δικαιώματος, δεν απαιτείται η επίκληση συγκεκριμένης ιατρικής βεβαίωσης - υπόδειξης για την ανάγκη πρόσληψης νοσοκόμου - οικιακού βοηθού (βλ. ΜΕφΑΘ 3680/2021 αδημ). Περαιτέρω, από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προέκυψε ότι η ενάγουσα, συνεπεία της σωματικής βλάβης που υπέστη και για τις ανάγκες της θεραπείας της, επιβαλλόταν να λάβει βελτιωμένη (εμπλουτισμένη) διατροφή, ουσιωδώς διάφορη από την έως τότε συνήθη διατροφή της και κατά τούτο, το αντίστοιχο επί μέρους αγωγικό κονδύλιο και αίτημα, που αφορά την δαπάνη για την επικαλούμενη βελτιωμένη διατροφή της πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο. Τέλος, η ενάγουσα, εξαιτίας του ψυχικού και σωματικού πόνου που δοκίμασε και της ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε συνεπεία του τραυματισμού της, υπέστη ηθική βλάβη και δικαιούται επομένως χρηματικής ικανοποίησης. Ενόψει των συνθηκών που έγινε η σύγκρουση, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του ασφαλιζόμενου του στην εναγόμενη εταιρεία για το ένδικο ατύχημα, της ηλικίας της ενάγουσας (20 ετών), της έκτασης του τραυματισμού της και των συνεπειών του στην προσωπική και φοιτητική της ζωή, καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης αποκλειστικώς της ενάγουσας και όχι της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίος η περιουσιακή κατάσταση δεν λαμβάνεται υπόψη καθότι η ευθύνη είναι εγγυητική (ΑΠ 'ΓΠ 4/2000 ΕλλΔνη 41.1591), η χρηματική της ικανοποίηση αποτιμάται στο ποσό των 9.000 ευρώ, το οποίο είναι εύλογο (άρθρο 932 ΑΚ), δηλαδή ανάλογο με τις άνω (συγκεκριμένες περιστάσεις της ένδικης περίπτωσης, αλλά και σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας (αρθρ. 25 παρ.1 του Συντάγματος και 2 , 9 παρ.2 και 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, ΟΛΑΠ 6/2009 Αρμ. 2009.1162, ΑΠ 1622/2013, ΑΠ 1934/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των [30 + 1.050 + 9.000 = 10.080 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση, σύμφωνα με το άρθρο 346 ΑΚ, το οποίο αφορά και την αναγνωριστική (κατόπιν περιορισμού του αιτήματος) αγωγή, αφού αποδείχθηκε ότι συντρέχει εξαιρετική περίπτωση για την καταβολή από την εναγόμενη, τόκων υπολογιστεί στο χαμηλότερο επιτόκιο και δη αυτό της υπερημερίας, κρινόμενης της αντιδικίας ως έλλογης, αφού προκύπτει κατά κύριο λόγο, για απαιτήσεις εύλογης χρηματικής ικανοποίησης (ηθική βλάβη, και γενομένου δεκτού ως ουσία βάσιμου του παραδεκτώς υποβληθέντος αιτήματος της εναγόμενης (ΑΠ 1114/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας πρέπει να επιδικαστεί σε βάρος της εναγόμενης (άρθρα 176, 178 και 191 ΚΠολΔ) κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΚΑΤΑΡΓΕΙ την εκκρεμή δίκη ως προς τον α' εναγόμενο, του.

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 10.080 ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και έως την εξόφληση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη σε μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των 500 ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ και ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στη Λαμία, στις 08,.07.2024, χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ